υποσυνείδητο..

Ένας από τους μεγαλύτερους μου φόβους.Δεύτερη ζωή μου.Κρυφή και επικίνδυνη.Τρέμω στη σκέψη να μου φανερωθεί εξ'ολοκλήρου.Φοβίες παιδικές είναι το λιγότερο που υπάρχει σε αυτό το μέρος του μυαλού μου.Δεν ξέρω αν θα δεχόμουν να σβηστεί σε περίπτωση που γινόταν δυνατό.Οι φόβοι σου σε κάνουν δυνατότερο.Πέρα από αυτό(δεν ξέρω τί έλεγε ο Φρόυντ)ίσως σου φανερώνει τον αληθινό σου εαυτό.Αυτόν που ούτε εσύ ξέρεις..(δεν ξέρω γιατί μιλώ σε 2ο ενικό πρόσωπο).Δεν ξέρω αν θα άξιζε η αλήθεια αυτό το ρίσκο.Το ρίσκο να σε καταπνίξουν οι φόβοι σου.Φόβοι χαραγμένοι βαθιά που εξουσιάζουν και μπορούς να καταστρέψουν κάθε κύτταρο μου..Μάλλον θα μείνω με την απόρία..

ΜΕ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ...

Τα χω κάνει σκατά σε αυτό το πράγμα που ονομάζεται ζωή..Και φυσικά με σιχαίνομαι ,όταν καταλαβαίνω τί είναι ζωή,ώστε να καταλάβω και πόσο σκατά τα έχω κάνει..ΠΩΣ ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ..Ανίκανο μυαλό..Πολλοί παραπονιούνται (όπως και εγώ) ότι δεν έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης..Αν ήταν στη θέση μου,θα διαπίστωναν ότι λίγα λεπτά σκέψης παραπάνω είναι ένα τίποτα , μπροστά στο χάος..να περπατάς και να μην το νιώθεις..να βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν και να μην το νιώθεις..να περπατάς , να μυρίζεις να βλέπεις και να μην ξέρεις τί είσαι..σε τί είσαι , που μένεις..αν ζείς..αν είσαι ένα πιόνι σε ένα τεράστιο σύμπαν..ποτέ δεν σκέφτηκα μήπως αυτές οι σκέψεις άρχισα μετά την ανάγνωση του Ζορμπά του Καζαντζάκη..αν και δεν νομίζω..εκτός και αν έκανε τη βρώμικη δουλειά του το υποσυνείδητο..ποιός ξέρει..δεν θα απωλέσω τίποτα διασταυρώνοντας ημερομηνίες άυριο..θα δούμε..

εκτός όμως από δίλημμα της ανυπαρξίας μου ή όχι έχω και άλλα προβλήματα..κάνω αυτά που κατέκρινα..έχω χάσει κάθε αξιοπρέπεια..οι κοινωνικές μου σχέσεις έχουν καταντήσει επιφανειακές,βιώσιμες καθώς γίνομαι ένα είδος υποχειρίου..πού έφτασα..μάλλον έφτασα πάτο..χωρίς το μάλλον..άμα συνεχίσω έτσι θα μπω στο βιβλίο γκίνες..και ως τί ; μα δεν θέλει πολύ μυαλό για να το βρείτε..ως το πρώτο ανθρώπινο τρυπάνι που έφτασε στον πυρήνα της γης..και δεν θα καώ..γιατί όπως λέει η νεολαία "είμαι πολύ καμμένη"...αποτυχημένη πλέον..δε νομίζω να σταθώ στα πόδια μου..δε νομίζω όμως και να πεθάνω..όχι..πουτάνα ζωή που ο καθένας θέλει να τη ζήσει..παράδοξο..ναι..και όμως έτσι είναι..τί να πεις..

ναρκομανής..άρχισε ο εθισμός μου στην καφεϊνη και στην παρακεταμόλη..άσχημο..αναπότρεπτο..αναπόδραστο το συνώνυμο..καταναλώνω φαιά ουσία για να μαθαίνω συνώνυμα όπως πχ χαρά-ευτυχία και όχι για να τα ζω..μιζέρια..φταίει ο κόσμος αλλά φταίω και εγώ..τέλος πάντων..η ζωή μου είναι μικρή..ίσως πιο μικρή από ότι φαντάζομαι..ευτυχώς άρχισα να την εκτιμώ και ας μην την καταλαβαίνω..περίεργο μυαλό..άσχημο να βλέπεις όνειρα να γκρεμίζονται..και πιο άσχημο να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις..γκρέμισα ήδη ένα..ευτυχώς δεν είμαι στη δεύτερη κατηγορία..

μάλλον πρέπει να θέσω το κορμί μου σε οριζόντια διάταξη ,εφαπτόμενο με την επιφάνεια του κρεβατιού..αν δεν το κάνω θα είναι πιο αδύναμο από ότι ήταν σήμερα..καταθλιπτικό..

θέλω να σπάσω πράγματα..θέλω να ουρλιάξω..θέλω να εκφράσω το έμφυτό ανθρώπινο και βίαιο ενστικτό μου..κατακριτέο από την κοινωνία..προσβολή δημόσιας αιδούς ή όπως λέγεται..ασυδοσία..ανταρσία..φαινόμενο αναρχίας..και αν συνεχίσω θα προπαγανδίζω για πασόκ και νέα δημοκρατία..και φυσικά δεν υπάρχει λόγος να γράψω τα ονόματα των κομμάτων με κεφαλαία..θα βρεθούν σε αντίθεση με τα μικρά μυαλά τους..δεν αξίζει..

ώρα να σταματήσει το ψήσιμο των νευρώνων μου από την ακτινοβολία..καιρός να θερμανθούν και να αδρανοιηθούν από τη θερμότητα που θα εκλειθεί εξαιτίας των τριβών ,ανάμεσα στην κερατίνη μου και στο ύφασμα της μαξιλαροθήκης..αυτά..

καλημέρα σε ένα άλλο ξύπνημα μιας άχαρης μέρας με κανένα ουσιαστικό νόημα..
αυτή είναι η καθημερινότητα μου..
μάλλον δεν εφαρμόζω τα όσα είπε ο Ελλύτης πέρί αδράξεως της ημέρας..
κρίμα..