Σκοτάδι..

Αυτό με περιβάλλει τις τελευταίες μέρες..Μία τύφλωση..Κάνω αυτό που πρέπει(ή υποτίθεται πρέπει..ναι είμαι στρατιωτάκι μπράβο μου..)χωρίς να σκέφτομαι..Μόνο του πηγαίνει το σώμα αλλά και το μυαλό στο λαβύρινθό του..Ελπίζω στο μέλλον να μπορώ να ελέγξω σε μεγαλύτερο βαθμό τη ζωή μου..

Πάλι ένα δάκρυ σπρώχνει το μάτι μου..Φυσικά αυτό του στερεί την ελευθερία και το στέλνει να απορροφηθεί από τον εγκέφαλο..Κοινότυπο..Σήμερα δε διεξάγεται εύκολα η ψυχοθεραπεία μου..Γιατί..Κουράστηκα και για αυτό μάλλον..Αχ..

Έχω κουραστεί..Όχι δεν είναι οι "επαγγελματικές" (επαγγελματικές βασικά ,γιατι δουλεύω πιο πολύ από αρκετούς συνανθρώπους μου)υποχρεώσεις..Είναι η μοναξιά..Ρίχνω την υπερηφάνεια μου πρώτη φορά για αυτό το θέμα..Με τσακίζει κάθε μέρα..Τόσα χρόνια..Τόση μοναξιά..Πάντα εγώ και εγώ..Και τώρα..Με βαρέθηκα..Τέλος πάντων..

Είχα που είχα ψυχολογικά λόγω υπολογιστή,τα οποία ευτυχώς ξεπέρασα,τώρα θα χάσω και τα λογικά μου..Είναι δύσκολο να φλερτάρεις συνεχώς τα τούβλα του τοίχου..Ουφ..Πώς τα έκανα έτσι..Να μην έχω έναν άνθρωπο να με καταλαβαίνει πραγματικά..Να δέχεται αλήθειες και να μη τα περιμένει όλα ιδανικά..Πού..Πού..

Ηλίθια κοινωνία..Πώς είσαι έτσι..Κακόμοιρη..Τέσπα..Με σκοτώνεις και μένα..Δε θα σε πάρει ο διάολος..Μάλλον εμένα θα με πάρει ο Άγιος Πέτρος(όποιος κατάλαβε ,κατάλαβε..ανάθεμα αν κατάλαβα και εγώ..)..Με τι δύναμη να αντισταθώ σε όλα τα λάθη σου..Πες μου..Τί να μου πεις..Με θέλεις μαζί σου..Μου γνέφεις..Θα σε απορρίψω όσο μπορώ και με όποιο τρόπο μπορώ..Συγγνώμη καλή μου..

Αυτά..Μετά από μια παγιωμένη αποδοκιμασία της κοινωνίας(έχει γίνει τόσο συνηθισμένο που απορώ πώς αντέχω και το αναφέρω)πάλι η σκέψη μας στο ναδίρ..Αυτά..Ένα δύο λίτρα αλκοόλ σε λίγο καιρό πώς καίνε τους νευρώνες ε..Βάλε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα,βάλε 2-3 χτυπήματα σε τοίχο(μετά σου λένε το εγκεφαλικό υγρό προστατεύει απο κραδασμούς..)..

Α..Κάτι άσχετο..Δεν ξέρω αν φταίει η μοναξιά..Μπα δε νομίζω..Και επειδή είμαι ισχυρογνώμων όχι δε φταίει..Νιώθω παιδί..Μεγάλωσα απότομα..Πρωτοβουλία μου..Μπράβο μου..Και τώρα θέλω να γίνω παιδί..Τί ζητάω..Τέλος πάντων..Αρκούμαι στις υλικές απολαύσεις που θα μπορούσα να έχω ως παιδί..Μιζέρια..Από τις λίγες φορές που νιώθω της εξουσία της ύλης πάνω μου..

Τελικά είμαι ένα καθαρό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ατόμου της σημερινής πουτάνας κοινωνίας..Ναι είμαι..Γαμίεστε..Να είστε εσείς..Εγώ θα αποχωρήσω με τον καιρό..

Καληνύχτα σας..Συγγνώμη για το βρίσιμο..Αν και άνετα μπορεί να ληφθεί ως ευχή

Κακό..

(υπό κάποιες συνθήκες..όχι πάντα..)
Αγάπη..
Η αγάπη οδηγεί στην εμπιστοσύνη..
Η εμπιστοσύνη οδηγεί στη μαλθακότητα..
Η μαλθακότητα στην αδυναμία..
Η αδυναμία στο λάθος..
Το ένα λάθος σε άλλο..
Όλα μαζί στην καταστροφή..

Αυτά..Μάλλον δεν είναι η αγάπη για μένα..Η αγάπη απλόχερα ή τίποτα..Δεν μπορώ να κρατώ αυτά τα μέτρα προστασίας..Την σκοτώνουν και την ευτελίζουν..Οπότε..
Όχι αγάπη ξανά..Οδύνη..Πέθανε η αγάπη..Βασικά..Δεν ταιριάζει..Δε λύνει τα πάντα..Την ψάχνεις..Ίσως και όλη σου τη ζωή..Και όταν τη βρεις, τη διώχνεις..Δεν γίνεται κομμάτι σου..Όχι..

Φύγε φύγε φύγε..Με κουράζεις..Άσε με να φτιάξω μια στέρεη ζωή..Στέρεη χωρίς θεμέλια..Η μιζέρια του κόσμου..Χάρισε μου την ψευδαίσθηση..Σε ικετεύω..

Με πονάς..Μου καις τα μάτια ξανά..Μου καις το πρόσωπο..Ως που σβήνεις στα χείλη..Όχι από κάποια ηδονή ή χαρά..Από το ποτό..Πάλι..

Μην ξανάρθεις ..Ανάθεμά σε..Άσε με φάντασμα..Άσε με να περιπλανιέμαι..Άσε μια πια..

Άφησε με να πιάνω τα δάκρυα των άλλων..Να καταπιώ τα δικά μου..Να τα ρίξω στη θάλασσα..

Ηλίθιο σημάδι..Το χάραξε ο Θεός και δε σβήνει ..Θα σβήσει..Θα χαθεί..

Θα νεκρώσω..Θα ξημερώσει..Λύτρωση..Δε θα μου ανοίγει τα μάτια το σκοτάδι πια..

Δε θα με γυρίσεις πίσω πάλι..Όχι..Αρνούμαι..Αρνούμαι τη ζωή..Δε θέλω άλλες φωνές..Όχι άλλα καλέσματα αναγέννησης..

Θα τους αφήσω να βυθίζονται..Θα τους βυθίζω..Όσους βλέπουν τον πυθμένα..Και όμως..Θα ζηλεύω..

Θα λησμονώ από απόσταση..Κάποτε ήμουν άστρο στο βυθό ωκεανού..Έσβησα..Με πήραν τα υπόγεια ρεύματα..Με διέλυσαν συθέμελλα..

Ρεύματα..Ποιά είναι αυτά..Εγώ..Εγώ είμαι..Εγώ που κρύβομαι..Σαν τις σταγόνες βροχής κάτω από τα φύλλα..Πέφτουν και άλλες..Και άλλες..Με ρίχνουν..Πέφτουμε μαζί..

Αδιέξοδο..Την ζητάς..Φύγε..Γέμισε με ξανά όταν θα σε ξεχάσω..Θα χω τότε να θυσιάσω..Σε παρακαλώ..

Φυγή..

Για άλλη μία φορά κατατρεγμός στο ηλεκτρονικό μου καταφύγιο..Η ανούσια καθημερινότητα μου σκοτώνει κάθε διάθεση για οτιδήποτε..Βασικά η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητα μου δε σκοτώνει , απλά δεν έχει κάτι..Κενή..Κενή..Κενή..Άδεια..Ανούσια..Μοναξιά..Δεν μπορώ να πω πως με πληγώνει η μοναξιά..Αν και δεν πάει καιρός πού είναι φίλη μου..Ίσως φταίει αυτό..Αλλά είναι ανυπόφορο να μην έχω κάποιον να βγω..Να δω τον ήλιο , να πιω έναν καφέ..Οτιδήποτε..Τόση γενικότητα..Καλοδεχούμενη εδώ που φτάσαμε..Όχι ,δεν χάνω αξιοπρέπεια..Απλά είναι τόσο βαρετό να μην έχεις κάποιον..Τέλος πάντων..Αυτή τη φορά δεν προβλέπεται να γυρίσει η σφαίρα..Παλιοπουτάνα..

Τί να πω..Θέλω να αλλάξω όλες(σχεδόν) τις κοινωνικές μου σχέσεις..Γιατί να μη μου ταιριάζει καμία..

Αυτές τις μέρες αναρωτιόμουν..Μήπως είμαι άτομο φύσει μοναχικό;Μήπως δεν ταιριάζει κανένα άτομο μαζί μου;Φιλικά και ερωτικά;Έχω ένα πολύ ανήσυχο και εσωστρεφές μυαλό..Με τίποτα δε συγκεντρώνεται σε ένα πράγμα/άτομο..Τί θα κάνω επιτέλους..Πάντα, όπου και να είμαι , μπορώ να σκέφτομαι άσχετα τελείως πράγματα με εκείνη την ώρα και στιγμή..

Για άλλο ένα βράδυ έχω νεύρα..Φυσικά και σήμερα κάποιο άτομο δεν με καταλαβαίνει..Ναι..Τί όμορφα..Ευτυχώς άρχισα να ελκύω τον Μορφέα..

Καλό σας βράδυ..
Δεν μπορώ παρά να του αφεθώ..