Είναι στιγμές σαν και αυτή που η βαρεμάρα και η έλλειψη δραστηριοτήτων μεγιστοποιούνται..Με μπουκώνουν..Δε ξέρω τί να κάνω..Να βρω κάτι..Κάτι..Τί..;
Ξέρω τί είναι το κάτι..Απλά περιέχει πολλά..Δεν γίνονται όλα μαζί..Προσπαθούμε..Τέλος πάντων..
Θέλω να ξεσπάσω κάπου(πάλι αναρωτιέμαι πού)..Από τη μία θέλω να ξεσπάσω σπάζοντας πράγματα..Να φωνάξω..Περισσότερο όμως θέλω να κλάψω..Μου χει λείψει..
Από ότι έχω καταλάβει(δεν το κατάλαβα τώρα ..μην αρχίσετε τα "πολύ νωρίς το κατάλαβες")συνέχεια λέω τα ίδια..Τα ίδια παράπονα,την ίδια κλαψούρα..Τις ίδιες ελλείψεις..Πφφ..Βαρέθηκα..
Βαρέθηκα να γράφω τα ίδια..Ίσως να σταμάτησω να χρησιμοποιώ το μπλογκ ως ημερολόγιο και να γράψω για τίποτα άλλο..Πιο ενδιαφέρον..Δε ξέρω..
Καληνύχτα καλά μου τέκνα..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κάνε τη ζωή σου καλύτερη,αν αυτό που άφησες μόλις είναι αυτό που σου λείπει ξανασκέψου το και δώσε ακόμη μία ευκαιρία.. αλλά μόνο αν αξίζει και είναι το άτομο που σου λείπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα'μαι δίπλα σου... έστω και αόρατη και χωρίς να έχω λόγο στη ζωή σου.
Αυτή η ανωνυμία ώρες ώρες καταντάει σπαστική..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσέχεις... ζήσε αυτό που πρέπει να ζήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον σηκώθηκε η γιαγιά μου από τον τάφο..Τί να πω..Αλλιώς ξύπνησε ο Καζαντζάκης..(προς Σεφέρη και Καβάφη δεν μου πάει τόσο είναι η αλήθεια..)
ΑπάντησηΔιαγραφή